Już nie tylko rondo jego imieniem, ale także ławeczka na której zastygł w zadumie. Stanisław Parysz, nasz Ojciec Medard, pozostaje w Nowej Soli za zawsze. 20 czerwca minął rok od jego śmierci. To najdłużej żyjący, ostatni kapelan Powstania Warszawskiego. Odznaczony Krzyżem Armii Krajowej, Krzyżem Walecznych i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Laureat Odrzany, Honorowy Obywatel Nowej Soli, zwykły-niezwykły franciszkanin, bliski każdemu nowosolaninowi.
W pierwszą rocznicę jego śmierci, stanęła tuż przy kościele pw. św. Antoniego ławeczka, z figurą Ojca Medarda. Jej odsłonięcia dokonał ks. bp Tadeusz Lityński 22 czerwca, tuż po mszy wieczornej.
Stanisław Parysz w zakonie o. Medard
Syn Piotra i Bronisławy Stępek, urodził się 17 grudnia 1913 roku w Haczowie i tu ukończył Szkołę Podstawową. Następnie uczył się w Kolegium Serafickim w Rozwadowie (Stalowej Woli). Do Zakonu OO. Kapucynów wstąpił 7 września 1929 roku. Po odbyciu nowicjatu w Sędziszowie Młp., złożył śluby zakonne 8 września 1930 roku. Studia filozoficzno-teologiczne odbył w Seminarium OO. Kapucynów w Krakowie. Święcenia kapłańskie otrzymał 1 maja 1939 roku z rąk ks. biskupa Stanisława Rosponda.
Po święceniach pracował w duszpasterstwie w Krakowie, w Olszanicy, w Mydlnikach. W latach 1945 - 1948 był gwardianem w Sędziszowie Młp. W latach 1953-1956 był gwardianem w Krośnie i tu wybudował kaplicę Matki Bożej, która później stała się kaplicą adoracji Najświętszego Sakramentu. W latach 1959-1963 był rektorem kościoła w Tenczynie i tu doprowadził budowę kościoła do stropu. Dalej władze komunistyczne wstrzymały budowę. Ponadto pracował w duszpasterstwie w wielu miejscowościach: we Wrocławiu, Dobiegniewie, Wałczu, Kwietnikach, Gdańsku, Bytomiu i Nakielnie.
W okresie Powstania Warszawskiego, w sierpniu 1944 r., odznaczył się jako kapelan Armii Krajowej, niosąc pomoc duchową żołnierzom i ludności cywilnej w szpitalu powstańczym na ul. Długiej - tu też został ranny, następnie w kościele OO. Dominikanów, w schronach przy ulicach: Miodowej, Długiej, Freta i Podwale. Za bohaterską postawę patriotyczną został przedstawiony do odznaczenia Krzyżem Walecznych. O. Anzelm Jawnoszan - naoczny świadek Powstania - zapisał w kronice klasztoru 00. Kapucynów w Nowym Mieście nad Pilicą: „O. Medard nieustannie obracał się wśród rannych powstańców i sam został ranny odłamkiem bomby podczas dysponowania na klęczkach rannego, młodego powstańca, podczas bombardowania podwórza..." Po wojnie otrzymał Krzyż Armii Krajowej.
Od blisko ćwierć wieku o. Medard posługiwał w parafii św. Antoniego w Nowej Soli.
{rsmediagallery tags="laweczkam"}